moment powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, uzyskanego ze sprzedaży kart prezentowych
Zmiana interpretacji indywidualnej Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 02 września 2009 r. nr IBPBI/1/415-451/09/AP wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 03 czerwca 2009 r., uzupełniony pismem z dnia 31 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, uzyskanego ze sprzedaży kart prezentowych, jest prawidłowe.
Uzasadnienie
W dniu 2 września 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając – na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 3 czerwca 2009 r. uzupełniony pismem z dnia 31 lipca 2009 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca prowadzi firmę zajmującą się sprzedażą artykułów przemysłowych, mebli, dekoracjami wnętrz, w sklepie internetowym oraz stacjonarnym. Dla swoich klientów wprowadził tzw. karty prezentowe, które występują w formie bonów towarowych. Klient (firma lub osoba prywatna) dokonuje zakupu takiej karty płacąc cenę odpowiadającą jej wartości, czyli karta prezentowa o wartości np. 300 zł brutto, kosztuje 300 zł. Następnie dowolna inna osoba np. obdarowana tą kartą, dokonuje zakupu w sklepie internetowym lub stacjonarnym zmniejszając dzięki tej karcie sumę do zapłaty o daną wartość. Czyli np. dokonując zakupu produktów za 500 zł brutto – płaci 200 zł gotówką, resztę wartością karty prezentowej. W skrajnych przypadkach całą sumę reguluje kartą prezentową.
Rozwiązanie, z którego Wnioskodawca korzysta jest następujące:
Na etapie sprzedaży karty prezentowej wystawiana jest nota obciążeniowa o wartości równej wartości zakupionej karty prezentowej. Nota obciążeniowa nie jest księgowana do przychodów. W momencie wykorzystania karty prezentowej tzn. zakupu produktów i regulowania nią należności wystawiany jest, tak jak zawsze, paragon fiskalny lub faktura na produkt – wtedy w oczywisty sposób powstaje przychód. Karty prezentowe mają termin ważności do 6 miesięcy – jeżeli w tym czasie nie zostaną wykorzystane, wartość not obciążeniowych jest księgowana do przychodu w zapłaconej kwocie.
W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż przychód z tytułu sprzedanych kart prezentowych, które nie zostały zrealizowane w wymaganym terminie 6 miesięcy – zaliczane są w przychody miesiąca, w którym upływa termin 6 miesięcy ważności karty prezentowej. W przypadku gdy karta prezentowa zostaje zrealizowana – przychodem jest kwota netto wartości zakupu; gdy karta prezentowa nie zostanie zrealizowana – przychodem jest kwota brutto wartości karty prezentowej.
Wnioskodawca do przedstawionego stanu faktycznego zadał pytanie: czy prawidłowo rozlicza moment powstania przychodu…
Wnioskodawca przedstawił stanowisko, iż jego zdaniem przychód ustala w sposób poprawny, gdyż powstaje on w momencie całkowitego rozliczenia karty prezentowej, czyli wydania towaru.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko to uznał za nieprawidłowe i stwierdził m.in., że: „(…) wnioskodawca uzyska przychód z tytułu sprzedaży wskazanych we wniosku kart prezentowych w momencie otrzymania środków pieniężnych z tytułu ich sprzedaży.(…)”.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył co następuje:
Z opisu przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że prowadzi działalność w zakresie handlu. Dla klientów wprowadza tzw. karty prezentowe, które występują w formie bonów towarowych. Karty prezentowe mają określony termin ważności. Przy pomocy tych kart (bonów towarowych) klient sklepu dokonuje płatności za zakupione towary.
Zgodnie z definicją przyjętą w słowniku języka polskiego, przez bon towarowy rozumie się dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub korzystania z usług (Słownik Języka Polskiego PWN, Tom I, Warszawa 1996 r.). Z istoty bonu towarowego wynika, że nie przysparza on żadnej ze stron korzyści w momencie jego wydania (otrzymania). Dopiero gdy, w wyniku transakcji, nabywca w momencie otrzymania towaru ureguluje zapłatę przez wręczenie sprzedawcy bonu towarowego, to bon ten spełnia funkcję zapłaty ceny.
Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego należy wskazać, że stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 1c ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
- wystawienia faktury albo
- uregulowania należności.
W przedstawionym stanie faktycznym nie zachodzi żadna z sytuacji wymienionych w art. 14 ust. 1c ustawy, gdyż karta prezentowa (bon towarowy) nie jest ani rzeczą, ani prawem majątkowym, ani też nie mieści się w pojęciu usługa. Karta prezentowa (bon towarowy) jest substytutem pieniądza i umożliwia jedynie w oznaczonym terminie dokonanie zapłaty za świadczenia zrealizowane w przyszłości, które będą polegały na wydaniu towarów lub wykonaniu usług realizowanych w ramach działalności gospodarczej.
Samo wydanie (sprzedaż) karty nie jest zatem wydaniem towaru (świadczeniem usługi). Nie może być więc przychodem podatkowym otrzymana kwota w momencie wydania karty. Otrzymaną kwotę za wydanie karty należy traktować jako wpłatę na poczet wydania (nabycia przez klientów) towarów, w tym przypadku artykułów przemysłowych (art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy). Przychód powstanie w momencie wydania artykułów przemysłowych klientom, nie później jednak niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 14 ust. 1c ustawy). Natomiast w sytuacji, gdy w wyznaczonym terminie obowiązywania ważności karty klient jej nie wykorzysta, to kwota na którą opiewa ta karta i która została zapłacona przez klienta nabywającego kartę, powinna być rozpoznana jako przychód podatkowy w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego. W tym momencie kwota ta traci charakter pobranej wpłaty na poczet dostaw towaru.
Mając na uwadze powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Minister Finansów, stosownie do art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli stwierdzi nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej dokonuje, z urzędu, jej zmiany, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów administracyjnych.
W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż jest nieprawidłowa.
Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.
Minister Finansów
Interpretacja indywidualna, sygnatura: DD9/DD2/033/225/BRT/09/PK-1280
2012-05-30
